افراد بسیار کمی در حوزه‌های کیهان‌شناسی و فیزیک نظری می‌توانند مشهور شوند که نامی برابر با نام یک ورزشکار یا بازیگر مشهور داشته باشند، اما این دقیقاً همان چیزی است که در مورد استیون هاوکینگ اتفاق افتاد. به لطف کار پیش‌گامانه‌اش با سیاه‌چاله‌ها و نسبیت، او پست‌های آکادمیک برجسته‌ای را به تصاحب کرد، به عنوان همکار انجمن سلطنتی منصوب شد و مدال آزادی ریاست‌جمهوری ایالات متحده را به دست آورد. همه این موفقیت در حالی بود که بدنش از یک بیماری فلج‌کننده رنج می‌برد.
به‌افتخار استقامت الهام‌بخش و کمک‌های بی‌نظیر او به درک کیهانی که در اطراف ما می‌چرخد، در اینجا به هفت واقعیت درباره زندگی این دانشمند ماورایی را می‌پردازیم. همچنین شما می‌توانید بیوگرافی استیون هاوکینگ را در همین وب‌سایت بخوانید.
1- استیون هاوکینگ دانش‌آموز متوسط دبستان بود
هاوکینگ آن نوع حرفه آکادمیک درخشانی را که از یک نابغه درجه A انتظار داشتید، نداشت. او ادعا کرد که تا 8 سالگی خواندن را به‌درستی یاد نگرفته است. همچنین نمرات او هرگز از میانگین نمرات هم‌کلاسی‌هایش در مدرسه سنت آلبانز فراتر نمی‌رفت. البته دلیلی وجود داشت که همان هم‌کلاسی‌ها به او لقب «انیشتین» دادند. هاوکینگ در نوجوانی با دوستانش کامپیوتری ساخت و توانایی فوق‌العاده‌ای برای درک مسائل فضا و زمان از خود نشان داد. او همچنین با تسلط بر امتحانات ورودی آکسفورد خود توانست در 17 سالگی بورسیه تحصیلی در رشته فیزیک بگیرد.
2- تشخیص بیماری ALS در سنین جوانی
پس از سقوط در حین اسکیت روی یخ در اولین سال تحصیلی خود در دانشگاه کمبریج، به هاوکینگ گفته شد که به بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) مبتلا است و تنها دو سال و نیم دیگر زنده است. به نظر می‌رسد شروع زودهنگام بیماری در نوع خود نعمتی بود. زیرا بیشتر بیماری ALS در اواسط 50 سالگی تشخیص داده می‌شود و بیمار نهایت 2 تا 5 سال می‌تواند زنده بمانند. اما اگر زودتر تشخیص داده شودبه شکل کندتر بیماری پیشرفت می‌کند. علاوه بر این، ازدست‌دادن مهارت‌های حرکتی، کیهان‌شناس درحال‌رشد را وادار کرد تا خلاق‌تر شود. او بعداً خاطرنشان کرد: «با ازدست‌دادن مهارت ظریف دستانم، مجبور شدم در ذهن خود در سراسر جهان سفر کنم و سعی کنم روش‌هایی را که در آن کار می‌کند تجسم کنم.»
3- او در ابتدا متحیر معادله خود بود
معادله هاوکینگ که شامل سرعت نور، ثابت نیوتن و سایر نمادهایی است که باعث می‌شود تا از نظر ریاضی به دنبال پوشش نباشد، تشعشع از سیاه‌چاله‌ها را اندازه‌گیری می‌کند که امروزه به‌عنوان تشعشعات هاوکینگ شناخته می‌شوند. هاوکینگ در ابتدا با این یافته‌ها متحیر شد، زیرا معتقد بود سیاه‌چاله‌ها تله‌های مرگ آسمانی هستند که تمام انرژی را می‌بلعند.
بااین‌حال، او تعیین کرد که از طریق ادغام نظریه کوانتومی، نسبیت عام و ترمودینامیک، جایی برای این پدیده وجود دارد و همه آن را در یک فرمول (نسبتاً) ساده اما زیبا در سال 1974 منتشر کرد. این کشف حرفه او را به مرحله بالاتری رساند و او را در مسیر ستاره شدن قرارداد. هاوکینگ بعداً گفت که دوست دارد این معادله روی سنگ قبر او حک شود.
4- مرگ استیون هاوکینگ در سال 1985
اگرچه پیش‌بینی‌های پزشکان غیرممکن بود، هاوکینگ پس از ابتلا به ذات‌الریه درحالی‌که در سال 1985 به ژنو سفر می‌کرد، تقریباً جان خود را از دست داد. درحالی‌که او بیهوش بود و به دستگاه تنفس مصنوعی متصل بود، گزینه حذف این دانشمند شکننده از دستگاه‌های پشتیبانی حیاتی مورد بررسی قرار گرفت. همسر او، جین، این ایده را رد کرد. هاوکینگ در عوض تحت تراکئوتومی قرار گرفت، عملی که به او کمک کرد نفس بکشد. اما برای همیشه توانایی صحبت‌کردنش را از بین رفت و باعث شد.
5- او صدای کامپیوتر غیر توصیفی خود را بخشی از هویت خود می‌دانست
سینت سایزر اصلی هاوکینگ توسط یک شرکت مستقر در کالیفرنیا به نام Words Plus ساخته شد. این دستگاه یک برنامه گفتاری به نام Equalizer را بر روی رایانه Apple II اجرا می‌کرد. این برنامه با یک سیستم قابل حمل که روی صندلی چرخ‌دار نصب می‌شد، تطبیق داده شد. این برنامه به هاوکینگ اجازه داد تا با استفاده از یک کلیک دستی برای انتخاب کلمات روی صفحه، «صحبت کند». بعد از اینکه هاوکینگ در نهایت استفاده از دستانش را از دست داد، یک سوئیچ مادون‌قرمز روی عینکش نصب کرد که با تشخیص حرکت گونه کلمات تولید می‌کرد. او همچنین فناوری ارتباطی را توسط اینتل بازنگری کرد. اگرچه او اصرار داشت که همان صدای روباتیک را با لهجه غیر بریتانیایی آن که برای سه دهه از آن استفاده می‌کرد، حفظ کند. زیرا آن را بخشی از هویت خود می‌دانست.
6- هاوکینگ با استفاده از سینت سایزر آوازی خود کتاب می‌نوشت
هاوکینگ مدت‌ها معتقد بود که می‌تواند کتابی درباره اسرار جهان بنویسد که با مردم ارتباط برقرار کند. کاری که پس ازدست‌دادن توانایی نوشتن و صحبت‌کردن، غیرممکن به نظر می‌رسید. بااین‌حال، او به‌سختی با تولیدکننده گفتار خود به‌پیش رفت. از دانش‌آموزانی که پیش‌نویس ویرایش‌ها را از طریق بلندگو با سردبیرش در ایالات متحده ارسال می‌کردند، کمک‌های ارزشمندی دریافت کرد. چشم‌انداز هاوکینگ در نهایت محقق شد. زیرا «تاریخ مختصر زمان» به مدت 237 هفته پس از انتشار آن در سال 1988 در فهرست پرفروش‌ترین‌های ساندی تایمز لندن قرار گرفت.
7- استیون هاوکینگ شوخ‌طبعی بدی داشت
علی‌رغم چالش‌های فیزیکی خارق‌العاده‌اش، استیون هاوکینگ از حضور در تلویزیون خجالتی نبود. او اولین‌بار به‌عنوان خودش در سال 1993 در قسمتی از «پیشتازان فضا: نسل بعدی» ظاهر شد و در حین بازی پوکر با آلبرت انیشتین و آیزاک نیوتن جوک می‌گفت. او همچنین صدای خود را به نمایش‌های متحرک سیمپسون‌ها و فوتوراما قرض داد و به طور مناسب در کمدی بیگ بنگ تئوری ظاهر شد.
البته، مدت‌زمان نمایش برای این فیزیک‌دان مشهور جهان فقط خنده نبود. او به موضوعات اصلی کیهان‌شناسی و منشأ زندگی برای مینی سریال شش قسمتی «جهان استیون هاوکینگ» در سال 1997 بازگشت. او همچنین برای مستند هاوکینگ در سال 2013 توصیف‌های واضح و هشیار کننده زیادی از زندگی خود ارائه کرد.
